PRP یک روش نسبتا نوین و بنیادین سلول های درمانی در علم پزشکی است که از اوایل دهه 90 میلادی در رشته های مختلف پزشکی مانند علم و جراحی زیبایی، فک و صورت، جراحی قلب، ارتوپدی و ... مورد استفاده قرار می گیرد. پی آر پی PRP یا پلاسمای غنی از پلاکت ( Platelet Rich Plasma ) غلظت بالایی از پلاکت ها در حجم کوچکی از پلاسمای خون می باشد. این غلظت 2-6 برابر غلظت پلاکت در خون کامل است. روشی 100% طبیعی است که با استفاده از اجزای خون خود بیمار برای تحریک و نوسازی بافت های آسیب دیده در مناطق صورت، گردن، سر و سینه، دست ها و بدن مورد استفاده قرار می گیرد.
PRP یک فراورده خونی به معنای پلاسمای غنی از پلاکت است که طی یک فرایند جداسازی از خون تازه و لخته نشده تهیه می گردد.از آنجایی که گلبول ها ( گلبول های قرمز و گلبول های سفید ) و پلاکت ها دارای وزن مخصوص متفاوتی هستند بنابراین برای جداسازی آنها از یکدیگر می توان از سانتریفیوژ بهره برد. اگر خون منقعد نشده سانتریفیوژ شود سه لایه شامل گلبول های قرمز، گلبول های سفید، پلاکت ها و پلاسما به دست می آید.
از آنجایی که جدا کردن پلاکت ها که در لایه میانی قرار گرفته اند به راحتی امکان پذیر نیست بنابراین با توجه به گستره استفاده از پلاکت ها در تخصص های پزشکی کیت های گوناگونی ساخته شده اند. این کیت ها به طور کلی در دو شکل لوله ای و ظروفی موجود می باشند.به طور کلی برای جداسازی پلاکت ها چهار مرحله وجود دارد که شامل: خونگیری، سانتریفیوژ، جداسازی و در انتها فعال سازی و تزریق می باشند.
ابتدا به تعداد کیتهای مورد نیاز از فرد خون گرفته میشود مثلا برای دور چشم یک کیت کافی است که ۸-۱۰ سی سی خون میتوان از فرد گرفته وداخل آن ریخت . کیت ها حاوی ژل جداکننده پلاکت ومایع سیترات جهت ممانعت از انعقاد خون هستند .سپس کیت حاوی خون را داخل سانتریفیوژ قرار میدهیم تا با دور و زمان خاصی پلاکتها از خون جدا شوند .در صورتی که کیت مناسب استفاده شود و تمام مراحل تغلیظ پلاکت رعایت شود در نهایت از هر کیت ۴-۵ سی سی پلاسما که چهار تا هشت برابر بیشتر از خون نرمال یا طبیعی دارای پلاکت و فاکتور‌های رشد است بدست می آید.